Populizm
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
Populizm - sposób retoryki w polityce odwołujący się do "woli ludu".
Według światowej sławy politologa Jana-Wernera Müllera, populizm zaczyna się w momencie, gdy polityk twierdzi, że on i tylko on reprezentuje ludzi. Kwintesencją zjawiska populizmu była sytuacja, gdy Erdogan zwrócił się na partyjnym kongresie do swoich krytyków w ten sposób: "Naród to my. A wy kim jesteście?"[1].
Populizmu samego w sobie nie należy łączyć z lewicą lub prawicą.
7 cech populizmu
Na podstawie wykładu Jana-Wernera Müllera portal OkO.press wyróżnił siedem głównych cech populizmu[2]. Oto one:
- Populiści przeciwstawiają prawdziwy „lud” lub „naród” – elitom
- Populiści uważają, że odpowiedzialni za problemy są konkretni ludzie o wątpliwej moralności i obiecują „rozliczenie” elit po dojściu do władzy
- Populiści odwołują się do „prawdziwego ludu” czy „narodu”, ale jednocześnie wykluczają z niego wszystkich, którzy się z nimi nie zgadzają
- Gdy populiści dochodzą do władzy, dokonują skoku na aparat państwa – sądy, urzędy, armię – i obsadzają go swoimi ludźmi
- Populiści robią co mogą, by wyeliminować niezależne media
- Populiści robią co mogą, by zdyskredytować protesty społeczne i przedstawić protestujących jako agentów obcego wpływu
- Współczesnych populistów wyróżnia to, że robią co mogą, by utrzymać pozory demokracji