IPA/Pomoc

Z MruczekWiki
< IPA
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Oto podstawowy poradnik do symboli międzynarodowego alfabetu fonetycznego. Parę rzadkich symboli IPA nie jest uwzględnionych; można je znaleźć w głównym artykule IPA.

W miarę możliwości dla każdego symbolu IPA podano przykład w języku polskim bądź języku angielskim (RP odnosi się do odmiany brytyjskiej – Received Pronunciation, zaś GA do odmiany amerykańskiej – General American). Pozostałe języki obce, które są używane do zilustrowania dodatkowych dźwięków to przede wszystkim niemiecki, francuski, rosyjski, hiszpański. W przypadku symboli nie objętych tymi językami używane są inne języki jak czeski.

W lewej kolumnie wyświetlane są symbole.

Spis treści

Symbole podstawowe

Symbol Przykłady Opis
Język Słowo IPA
A
[a] polski jajo [ˈjajo] W języku polskim a między głoskami miękkimi jak i czy j.
angielski RP cat [kʰat]
[ä] polski kat [kät̪] Polskie a.
[ɐ] angielski RP cut [kʰɐt] Podobnie polskie a, tylko z mniej otwartą szczęką.
W transkrypcjach języka angielskiego [ɐ] zazwyczaj jest transkrybowane ⟨ʌ⟩.
[ɑ] angielski RP father [ˈfɑːðə] Cofnięte w stosunku do [ä].
[ɒ] angielski RP cot [kʰɒt] Jak [ɑ], tylko z zaokrągleniem warg.
[ʌ] angielski GA cut [kʰʌt] Jak [ɔ], ale bez zaokrąglenia warg.
W transkrypcjach języka angielskiego ⟨ʌ⟩ może oznaczać głoskę [ɐ] lub [ɜ].
[æ] angielski GA cat [kʰæt] Dźwięk postrzegany jako będący pomiędzy polskim a a e.
B
[b] polski bas [bäs̪] Polskie b.
[β] hiszpański lava [ˈläβ̞ä] Jak [b], ale z otwartymi ustami.
C
[c] czeski stín [sciːn] Pomiędzy polskim tir a kir.
[ç] niemiecki nicht [nɪçt] Podobnie polskie chimera. Niektórzy w języku angielskim mają tę głoskę w słowie huge.
[ɕ] polski śruba [ˈɕrubä] Polskie ś.
D
[d] polski dom [d̪ɔm] Polskie d jest dentalne: język dotyka zębów.
Angielskie d jest alweolarne: język nie dotyka zębów.
angielski dash [dæʃ]
[ð] angielski this [ðɪs] Angielskie dźwięczne th.
[dz] polski dzwon [d̪͡z̪von̪] Polskie dz.
angielski adds [ædz]
[dʒ] angielski jump [d͡ʒʌmp] Między polskim a . W transkrypcjach języka polskiego ⟨d͡ʒ⟩ zazwyczaj oznacza [d͡ʐ].
[dʑ] polski więk [d͡ʑvʲeŋk] Polskie lub dzi.
[dʐ] polski em [d͡ʐɛm] Polskie . Przez polskich lingwistów głoska [d͡ʐ] jest transkrybowana ⟨d͡ʒ⟩.
E
[e] polski dzień [d͡ʑeɲ] Polskie e po głoskach miękkich jak i.
hiszpański bebé [beˈβ̞e]
angielski Szkocja face [feːs]
[ɘ] angielski Australia bird [bɘːd] Podobnie jak y w języku polskim, tylko bardziej cofnięte.
[ɘ̟] w języku polskim zazwyczaj transkrybowane jest ⟨ɨ⟩.
polski mysz [mɘ̟ʂ]
[ə] angielski above [əˈbʌv] Samogłoska średnia centralna, szwa; występuje przeważnie w sylabach nieakcentowanych.
[ɚ] angielski GA runner [ˈɹʌnɚ] Samogłoska z retrofleksją.
[ɛ] polski ten [t̪ɛn̪] Polskie e.
[ɜ] angielski RP bird [bɜːd] W RP odpowiednik [ə] w sylabach akcentowanych.
[ɝ] angielski GA bird [bɝd] Samogłoska z retrofleksją. Odpowiednik [ɚ] w sylabach akcentowanych.
F
[f] polski futro [ˈfut̪rɔ] Polskie f.
G
[ɡ] polski gęsty [ˈɡɛw̃s̪t̪ɘ̟] Polskie g.
[ɢ] Jak [ɡ], ale bardziej cofnięte, gardłowe.
H
[h] angielski high [haɪ̯] Angielskie h.
[ɦ] czeski Praha [ˈpraɦa] Dźwięczne lub czeskie h, występuje w niektórych polskich dialektach (Kresy, Podhale).
polski Kresy herbata [ɦɛrˈbät̪ä]
angielski RP ahead [əˈɦɛd]
[ʰ] angielski top [tʰɒp] Aspiracja; wymawiane z podmuchem powietrza.
I
[i] polski miś [ˈmʲiɕ] Polskie i.
angielski sea [siː]
[ɪ] angielski sit [sɪt] Między polskim i a y.
[ɨ] rosyjski ты/ty [t̪ɨ] Jak polskie y, tylko bardziej przymknięte.
W transkrypcjach języka polskiego ⟨ɨ⟩ zazwyczaj oznacza [ɘ̟].
J
[j] polski jutro [ˈjut̪rɔ] Polskie j.
angielski yes [jɛs]
[ʝ] Podobnie jak [j], ale mocniej, tak aby powstał szum.
[ɟ] czeski díra [ˈɟiːra] Pomiędzy polskim dino a gil.
[ʲ] polski kiedy [ˈkʲed̪ɘ̟] Wskazuje że głoska ma nałożoną barwę [j].
K
[k] polski buk [buk] Polskie k.
L
[l] polski pole [ˈpɔlɛ] Polskie l. Zwane "jasnym l".
angielski RP leaf [liːf]
[ɫ] angielski RP feel [fiːɫ] "Ciemne l". Dawna wymowa ł w języku polskim.
polski Kresy łapa [ˈɫ̪äpä]
[ɬ] walijski llwyd [ɬʊi̯d] Dźwięk ll w języku walijskim. By wymówić tę spółgłoskę trzeba starać się wymówić [s],
trzymając język w pozycji takiej jak przy [l].
[ɺ] Flapnięte [l]; brzmi jak jednoczesne [l] i [ɾ].
M
[m] polski mama [ˈmämä] Polskie m.
[ɱ] polski symfonia [s̪ɘ̟ɱˈfɔɲa] Jak [m], ale zęby dotykają wargi jak w [f].
N
[n] polski nos [n̪ɔs̪] Polskie n jest dentalne: język dotyka zębów.
Angielskie n jest alweolarne: język nie dotyka zębów.
angielski nice [naɪ̯s]
[ŋ] angielski sing [sɪŋ] Jak ng w sufiksie -ing w języku angielskim.
W języku polskim występuje przed [k] lub [ɡ].
polski bank [bäŋk]
[ɲ] polski koń [kɔɲ] Polskie ń lub ni. Hiszpańskie ñ.
hiszpański español [espäˈɲol]
O
[o] polski wiosna [ˈvʲos̪n̪ä] Polskie o po głoskach miękkich jak i.
hiszpański camión [kaˈmjon]
angielski Szkocja go [ɡoː]
[ɔ] polski kot [kɔt̪] Polskie o.
[ø] niemiecki schön [ʃøːn] Jak [e], ale z zaokrągleniem warg jak przy [o].
francuski peu [pø]
[ɵ] francuski je [ʒɵ] Podobnie jak [ʊ], ale z nieco obniżonym i uprzednionym językiem.
angielski RP foot [fɵt]
[œ] niemiecki Hölle [ˈhœlə] Jak [ɛ], ale z zaokrągleniem warg jak przy [ɔ].
francuski jeune [ʒœn]
P
[p] polski pas [päs̪] Polskie p.
Q
[q] Jak [k], ale bardziej cofnięte, gardłowe.
R
[r] polski rok [rɔk] Polskie drżące r w starannej wymowie. Symbol ⟨r⟩ często używany jest do ogólnej transkrypcji
innych głosek rotycznych jak [ɾ] czy [ɹ] gdy nie budzi to wieloznaczności.
hiszpański perro [ˈpero]
[ɾ] polski rok [ɾɔk] Polskie "flapnięte" r charakteryzujące się pojedynczym uderzeniem,
występuje w szybkiej mowie.
hiszpański pero [ˈpeɾo]
angielski GA better [ˈbɛɾɚ]
[ʀ] francuski Paryż Paris [paˈʀi] Spółgłoska drżąca w tylnej części gardła (języczkowa), "paryskie r".
[ɹ] angielski RP borrow [ˈbɒɹəʊ] Angielskie r.
[ɻ] angielski GA borrow [ˈbɑɻoʊ] Jak [ɹ], ale ze zwinięciem lub odciągnięciem języka do tyłu.
[ʁ] niemiecki Rost [ʁɔst] Spółgłoska wymawiana w tylnej części gardła (języczkowa), ale bez drżenia.
S
[s] polski sum [s̪um] Polskie s jest wymawiane bliżej zębów niż angielskie.
angielski sit [sɪt]
[ʃ] angielski shoe [ʃuː] Między polskim ś a sz. W transkrypcjach języka polskiego ⟨ʃ⟩ zazwyczaj oznacza [ʂ].
[ʂ] polski szum [ʂum] Polskie sz. Przez polskich lingwistów głoska [ʂ] jest transkrybowana ⟨ʃ⟩.
T
[t] polski tom [t̪ɔm] Polskie t jest dentalne: język dotyka zębów.
Angielskie t jest alweolarne: język nie dotyka zębów.
angielski tick [tʰɪk]
[ts] polski co [t̪͡s̪ɔ] Polskie c.
angielski cats [kʰæts]
[tʃ] angielski RP church [t͡ʃɜːt͡ʃ] Między polskim ć a cz. W transkrypcjach języka polskiego ⟨t͡ʃ⟩ zazwyczaj oznacza [t͡ʂ].
[tɕ] polski ćma [t͡ɕmä] Polskie ć lub ci.
[tʂ] polski czas [t͡ʂäs̪] Polskie cz. Przez polskich lingwistów głoska [t͡ʂ] jest transkrybowana ⟨t͡ʃ⟩.
U
[u] polski buk [buk] Polskie u.
angielski GA food [fud]
[ʊ] angielski GA hook [hʊk]
niemiecki Stunde [ˈʃtʊndə]
[ʉ] angielski RP goose [ɡʉːs] Jak [u], ale wysunięte do przodu. Mniej więcej jak między polskim u a y.
V
[v] polski wór [vur] Polskie w.
[ʋ] niderlandzki wang [ʋɑŋ] Między polskim w a ł.
W
[w] polski łaska [ˈwäs̪kä] Współcześnie polskie ł.
angielski weekend [wiːˈkɛnd]
[ʍ] angielski Irlandia whine [ʍɐɪ̯n] Bezdźwięczne [w]. Brzmi jak [h] i [w] wymówione jednocześnie.
polski pomysł [ˈpɔmɘ̟s̪ʍ]
[ɯ] japoński 空気 / kūki [kɯːki] Jak [u], ale bez zaokrąglenia warg.
[ɰ] Jak [w], ale bez zaokrąglenia warg.
[ʷ] angielski red [ɹ̠ʷɛd] Głoskę należy wymówić z zaokrąglonymi wargami.
X
[x] polski chleb [xlɛp] Polskie ch.
[χ] niemiecki Dach [däχ] Jak [x], ale bardziej cofnięte, gardłowe.
Y
[y] niemiecki über [ˈyːbɐ] Jak [i], ale z zaokrągleniem warg jak przy [u].
[ʏ] niemiecki schützen [ˈʃʏt͡sn̩] Jak [ɪ], ale z zaokrągleniem warg jak przy [ʊ].
[ɣ] hiszpański amigo [äˈmiɣo] Dźwięczne [x]. Coś między [ɡ] a [h].
polski niechby [ɲeɣbɘ̟]
[ɤ] estoński kõrv [kɤrv] Jak [o], ale bez zaokrąglenia warg. Coś między [ʊ] a [ʌ].
[ʎ] włoski maglia [ˈmäʎʎä] Brzmi jak jednoczesne [l] i [j].
[ɥ] francuski nuit [nɥi] Brzmi jak jednoczesne [j] i [w].
[ˠ] irlandzki mór [mˠoːɾˠ] Brzmi jakby podczas głoski jednocześnie wymawiano [ɯ] lub [u] bez zaokrąglenia warg.
Z
[z] polski zero [ˈz̪ɛrɔ] Polskie z jest wymawiane bliżej zębów niż angielskie.
angielski zoo [zuː]
[ʒ] angielski vision [ˈvɪʒən] Między polskim ź a ż. W transkrypcjach języka polskiego ⟨ʒ⟩ zazwyczaj oznacza [ʐ].
[ʑ] polski źle [ʑlɛ] Polskie ź.
[ʐ] polski żona [ˈʐɔn̪ä] Polskie ż. Przez polskich lingwistów głoska [ʐ] jest transkrybowana ⟨ʒ⟩.
Pozostałe
[θ] angielski thin [θɪn] Angielskie bezdźwięczne th.
[ɸ] japoński 富士 / Fuji [ɸɯd͡ʑi] Jak [p], ale z otwartymi ustami. Brzmi trochę jak dmuchanie.
[ʔ] polski nie-e [ˈɲeʔɛ] Zwarcie krtaniowe, złapanie oddechu.
angielski RP uh-oh [ˈɐʔəʊ]
Cockney butter [ˈbɐ̟ʔə]

Diakrytyki

Symbol Przykłady Opis
Nad symbolem
[ã] francuski: vin blanc [vɛ̃ blɑ̃] Wypowiadane nosowo.
[ä] polski: kat [kät̪] Wypowiadane z językiem pośrodku (ani uprzednionym, ani cofniętym).
[ă] angielski: police [pə̆ˈliˑs] Wypowiadane krótko.
Pod symbolem
[a̯] polski: auto [ˈau̯t̪ɔ]; angielski: now [naʊ̯] Samogłoska nie tworząca sylaby, występująca jako element dyftongu
(sam diakrytyk często pomijany gdy nie budzi wieloznaczności, np. [naʊ]).
[n̥] polski: krtań [kr̥t̪äɲ] Bezdźwięczne, brzmi jak głośny szept.
[n̩] angielski: button [ˈbʌtn̩]; czeski: krk [kr̩k] Spółgłoska bez samogłoski; tworzy sylabę.
[d̪] polski: dom [d̪ɔm] Dentalne, podczas wypowiadania język dotyka zębów (diakrytyk często pomijany
gdy w danym języku nie kontrastuje się głosek ze względu na dentalność).
Obok symbolu
[kʰ] angielski: come [kʰʌm] Spółgłoska z aspiracją, wymawiana z podmuchem powietrza.
[k’] Spółgłoska ejektywna, wymawiana poprzez uniesienie, "wypchnięcie" krtani.
[aː] angielski: shh! [ʃː]; polski ćśśś! [t͡ɕː] Długa. Często używane dla długich samogłosek.
[aˑ] angielski (RP): caught [ˈkʰɔˑt] Półdługa. Dłuższe od normalnej głoski.
[ˈa] polski: wielowyrazowy [ˌvʲelɔvɘ̟räˈz̪ɔvɘ̟]
angielski: pronunciation [pɹ̥oʊ̯ˌnʌnsiˈeɪʃn̩]
Akcent główny. Zaznaczany przed sylabą, której dotyczy.
[ˌa] Akcent poboczny. Zaznaczany przed sylabą, której dotyczy.
[.] polski: Ala [ˈä.lä] Granica sylaby (zazwyczaj nadmiarowe i często pomijane).

Nawiasy

Do transkrypcji IPA zdefiniowano dwa rodzaje nawiasów:

  • /Slashe/ wskazują dźwięki, które są rozróżniane jako podstawowe składowe słów w danym języku przez jego rodzimych użytkowników; są to fonemy. Zmiana symboli między tymi slashami albo zmieniłaby zupełnie słowo na inne, albo wywołałaby nonsens. Dla rodzimego użytkownika języka polskiego nie ma znaczącej różnicy między ch w słowie chyba, a ch w słowie niechby, zatem, w notacji slashowej, oba te słowa posiadają ten sam symbol /x/: /ˈxɨba/, /ˈɲɛxbɨ/.
    Notacja między slashami jest również często umowna i nie zawsze w pełni reprezentuje artykułowane dźwięki: /kj/ w słowie kiedy /ˈkjɛdɨ/ nie oznacza, że wymawiane jest najpierw [k], a potem [j]; jest jedynie umownym sposobem transkrypcji tego słowa w sposób często abstrakcyjny. Tak więc czytelnik, który nie jest zaznajomiony z danym językiem, może nie wiedzieć, jak zawęzić te transkrypcje.
  • [Nawiasy kwadratowe] wskazują bardziej szczegółowe cechy fonetyczne wymowy, niezależnie od norm czy opinii użytkowników języka. W nawiasach kwadratowych znajduje się to, co cudzoziemiec, który nie zna struktury języka, może usłyszeć jako poszczególne jednostki dźwięku. Dla przykładu ch w słowie chyba, a ch w słowie niechby to dwa różne dźwięki: [ˈxɘ̟bä], [ˈɲeɣbɘ̟]. ch w słowie niechby pod wpływem sąsiadującego b ulega udźwięcznieniu i przechodzi w [ɣ]. Uznanie tego za zupełnie odrębny dźwięk może być oczywiste dla osób mówiących językami, które rozróżniają [x] i [ɣ]. Pominięcie lub zawarcie takich szczegółów w nawiasach kwadratowych nie ma wpływu na zmianę tożsamości słowa, ale pomaga zawęzić wymowę do bardzo precyzyjnej.

Okazjonalnie spotykane są również:

  • ⟨Nawiasy ostrokątne⟩, które służą do zapisu ortografii oraz transliteracji. Stąd też ⟨chyba⟩, ⟨niechby⟩, litera ⟨a⟩. Nawiasy ostrokątne nie są obsługiwane przez wszystkie fonty. Jeżeli nie prowadzi do wieloznaczności, to w tym celu również może stosowane być pochylenie.

Linki zewnętrzne